itâ’at

Söz dinleme, boyun eğme, emre göre hareket etme. Sözünden çıkmama.

Kur’ân-ı kerîmde meâlen buyruluyor ki:

Allahü teâlâya ve O’nun peygamberlerine itâat edenler, âhirette Peygamberlere ve sıddıklara ve şehîdlere ve sâlihlere verilen nîmetlere ortak olacaklardır. (Nisâ sûresi: 69)

Allahü teâlâya ve O’nun Resûlüne ve siz müslümanlardan olan âmirlere itâ’at ediniz. (Nisâ sûresi 59)

Kim bana itâat ederse Allahü teâlâya itâat etmiş ve her kim bana isyân ederse (karşı gelirse) Allahü teâlâya isyân etmiş olur. Bir de kim âmire itâat ederse bana itâat etmiş, kim âmire isyân ederse bana isyân etmiş olur. (Hadîs-i şerîf-Müslim)

Ey insanlar! Allahü teâlânın beğendiği şeyleri yapmak kolaydır. Bunun için O’na itâat ediniz. Cehennem ateşine düşmeyiniz. Çünkü dayanamazsınız. (Kâ’b-ül-Ahbâr)

Bir insanın itâatkâr kul olmasının aslı dört şeydir: Birincisi, uzun emelli olmamak. İkincisi, cenâb-ı Hakk’ın va’dinden emin olmak. Üçüncüsü, cenâb-ı Hakk’ın taksîmine, verdiğine râzı olmak. Dördüncüsü haram yememek. Kim bu dört şeyi yerine getirirse, bütün mücâhedeleri yerine getirmiş olur. Nefsini itâat altına almış olur. (Ahmed Nâmıkî Câmî)

Allahü teâlâya itâat etmek bir hazîneye benzer. Bu hazînenin anahtarı duâ, anahtarın dişleri de helâl lokmadır. (Yahyâ bin Main)