şîî

Şîa fırkasına mensub kimse. Eshâb-ı kirâmı kötüleyen, düşmanlık eden. (Bkz. Şîa)

Resûlullah’ın sallallahü aleyhi ve sellem Eshâbının kıymetlerini, üstünlüklerini anlıyarak hepsini sevenlere, hepsine saygı gösterenlere ve onların yolunda gidenlere Ehl-i sünnet denir. Birkaçını severiz, başkalarını sevmeyiz diyerek çoğunu kötüleyenlere, böylece hiçbirinin yolunda bulunmayanlara şiî denir. Şiîler İran’da, Hindistan’da ve Irak’ta çoktur. (İmâm-ı Rabbânî, Mahmûd Âlûsî)

Şiîler, kendilerine Câferî diyorlar. Hâlbuki büyük âlim ve velî olan Câfer-i Sâdık, Ehl-i sünnet idi. Ehl-i sünnet âlimlerinin ve evliyânın üstâdı idi. Kendilerine Câferî diyen şiîlerin, Câfer-i Sâdık’la bir ilgileri yoktur, onun yolundan çok uzaktırlar. (Âlûsî, İmâm-ı Rabbânî)

Şiîlerin, yaptıkları müt’a nikâhı ve para ile muvakkat (geçici) nikâh yapmak yâni metres tutmak haramdır.(Abdullah-i Mûsulî)