Bunların teşkilâtını kuran, Mevlânâ Muhammed İlyâs isminde bir Hindli olduğunu söylüyorlar. Reşîd Ahmed Kenkühînin talebesi idi. Onun yanında on sene kaldığı (Mevlânâ İlyâs uranki dînî da’vet) kitâbının 43 ve 49 ncu sahîfelerinde bildirilmekdedir. Bu kitâbı İlyâsın yakın talebesinden biri yazmışdır. Reşîd Ahmed 1323 [m. 1905] de ölünce, Halîl Ahmed Sehârenpûrîden okudu. Halîl Ahmed 1346 [m. 1928] de Medîne-i münevverede öldü. Urdu lisânında yazdığı kitâbda İblîsin, Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” dahâ âlim olduğunu bildiriyor. Reşîd Ahmed,(Berâhîn-i kâtı’a) kitâbında, ellibirinci sahîfesinde, Halîl Ahmedin bu kitâbı için, mubârek bir kitâbdır diyor ve (Beyt-i ayn-ı islâm) denilen yerde saklıyor. Reşîd Ahmed, hâcı İmdâd-ullah-ı Medenînin halîfesi idi. Hâcı İmdâdullah, 1317 [m. 1899] da Mekkede öldü. Reşîd Ahmed, önce İsmâ’îl-i Dehlevîden okudu. Bu İsmâ’îl, Abdülvehhab oğlunun (Kitâb-üt-tevhîd)ini urdu diline terceme ederek, (Takviyet-ül-îmân) ismini vermişdir. Otuzsekizinci sahîfesinde, (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” öldü, çürüdü. Toprak oldu. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” kıyâmetde şefâ’at edeceğine inanan kafir olur, müşrik olur) diyor. İlyâsın bir hocası da, Eşref Alî Tehânevîdir. Bu da Çeştiyye tarîkatinden hâcı İmdâdullahın halîfelerindendir. Urdu dili ile yazdığı (Behiştî Zîver) adındaki kitâbında, birinci kısmında Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” yüksek derecesini çocuk, deli ve hayvanlar derekesine düşüren çok çirkin şeyler yazmakdadır. İlyâsın üç hocası da, kitâblarındaki böyle yazıları ile müslimânları hayrete düşürmüşlerdir. İlyâs, bunları övmekde, büyültmekde ve aşırı saygı göstermekdedir. Onlar için, zemânın evliyâsı, kutbları demekdedir.(Melfûzât-ı hazret-i mevlânâ İlyâs rahmetullahi aleyh) ismindeki kitâbın yüzondördüncü sahîfesi bu medhiyyelerle doludur. Şeyhi Reşîd Ahmed için, eğer onu görmeseydim kalbim itmînâna kavuşmıyacakdı. Gece uyanınca, onun yatak odasına gider, onun yüzüne bakar, gelir uyurdum. Onun sevgisi, damarlarımdaki kan gibi her yerime işlemişdir demekdedir. Bu sözleri(Mevlânâ İlyâs urankî) kitâbının 44. cü ve 49. cu sâhifelerinde yazılıdır.(Mücâdele sûresi)nin son âyetinde meâlen, (Allahü teâlâya ve Kıyâmet gününe îmân edenler, Allaha ve Resûlüne uymıyanları [ya’nî kâfirleri]sevmezler. Babaları, oğulları, kardeşleri, akrabâları olsalar da, kâfirleri sevmiyenlerin kalblerini Allahü teâlâ îmânla doldurur) buyuruldu. Teblîg-i cemâ’atcıların hepsi, İlyâsı ve hocalarını çok büyültüyorlar, çok övüyorlar. İsmlerini söyleyince ve işitince “rahmetullahi aleyh” diyorlar. Yukarıda bildirdiğimiz kitâblarını her yere yayıyorlar.