3-Avucları toprak üzerinde ileri ve geri çekmek.

4-Avucda toprak varsa, toprak kalmayıncaya kadar, iki eli, baş parmakları ile birbirine çarpmak.

5-Elleri toprağa koyarken parmakları açmak.

6-Evvelâ yüzü, sonra sağ kolu, sonra sol kolu mesh etmek.

7-Abdest alır gibi, çabuk yapmak.

8-Kollarda ve yüzde mesh edilmedik yer kalmamak.

9-Teyemmümden önce, umduğu yerde su aramak.

10-Elleri, toprağa vurarak, kuvvetle koymak.

11-Kolları, yukarıda anlatılan şeklde mesh etmek.

12-Parmakların arasını mesh etmek ve bunu yaparken yüzüğünü oynatmak.

Teyemmümde Şunlara Dikkat Etmelidir

1-Abdestsiz bir kimse talebesine göstermek için, teyemmüm ederse, bununla namâz kılamaz.

2-Teyemmüm ile namâz kılabilmek için, yalnız teyemmüme niyyet etmek yetişmez. Namâz için de niyyet etmek lâzımdır.

3-Bir toprakdan birkaç kimse teyemmüm edebilir. Çünki, teyemmüm edilen toprak ve benzerleri müsta’mel olmaz. Teyemmümden sonra elden, yüzden dökülen toz müsta’meldir.

4-Şâfi’î ve hanbelîde teyemmüm yalnız toprak ile yapılır. Diğer mezheblerde, toprak cinsinden olan her temiz şey ile, üzerinde bunların tozu olmasa bile, teyemmüm edilir. Yanıp kül olan veyâ sıcakda eriyebilen şeyler, toprak cinsinden değildir. O hâlde, ağaç, ot, tahta, demir, pirinç, yağlı boya sıvalı dıvar, bakır, altın, cam ile teyemmüm edilemez. Kum ile olur. İnci, mercân ile olmaz. Kireç ve alçı ile yıkanmış mermer, çimento, sırsız fayans, sırsız porselen çanak çömlekle, çamur ile olur. Yalnız çamur varsa, suyu yarıdan az ise, bununla teyemmüm edilir.

5-Bir teyemmüm ile çeşidli namâz kılmak câizdir.

6-Müsâfir, iki kilometreden az uzakda su bulunacağını alâmetlerle veyâ akllı, bâliğ ve âdil bir müslimânın haber vermesi ile, çok zan etdiği zemân, her tarafa doğru ikiyüz metre giderek veyâ birini göndererek araması farz olur. Çok zan etmezse, suyu araması lâzım olmaz.

7-Bir kimse, suyu sormadan teyemmüm edip, namâza dursa, sonra yanında bulunan âdil bir şahsdan, su olduğunu haber alsa, abdest alıp, namâzını iâde eder.