Ey Mu’âviye “radıyallahü anh”! Allahü teâlâ sende bildiği bir hayr için veyâ gördüğü bir şer için seni vâlî (halîfe) yapmışdır. Allahü teâlâ [Enbiyâ sûresi 111.ci âyetinde meâlen], (… Belki bu cezâ va’dinin uzaması sizin için bir belâdır ve bir zemâna kadar sizi fâidelendirmek içindir) buyurdu, dedi ve minberden indi. Orada bulunanlardan birisi hazret-i Hasene “radıyallahü anh”, ey müslimânların yüz karası, Mu’âviye “radıyallahü anh” ile bî’at mı etdin, malı ona mı bırakdın, dedi. Hazret-i Hasen “radıyallahü anh” şöyle buyurdu: Allahü teâlâ Benî Ümeyye sultânlarının saltanatını Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” gösterdi. Onların birbiri ardınca kendinin minberine çıkdığını görünce, bu iş Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” güç geldi. Bunun üzerine Allahü teâlâ [Kevser sûresi 1.ci âyetinde meâlen], (Biz sana Kevseri verdik) ve [Kadr sûresi 1, 3.cü âyetlerinde meâlen] (Biz Kur’ânı sana Kadr gecesinde indirdik. Kadr gecesi bin aydan dahâ hayrlıdır.) buyurulan âyet-i kerîmeleri gönderdi, dedi. Bin aydan murâd, Benî Ümeyyenin saltanat müddetidir. Benî Ümeyye sultânlarının saltanatı bin ay sürdü. Bu hâdiseyi nakl eden râvî şöyle demişdir: Onların saltanat müddetini hesâb etdim. Seksen üç sene dört ay olmakdadır. Hazret-i Hasen “radıyallahü anh” halîfeliği hazret-i Mu’âviyeye bırakınca, hazret-i Mu’âviye “radıyallahü anh”: Ey Ebâ Muhammed. Halîfeliği bana bırakmakla hiç kimsenin yapamayacağı bir civânmerdlik yapdın, dedi.

• Ebû Hüreyre “radıyallahü anh” şöyle anlatmışdır: Bir gece Hasen bin Alî “radıyallahü anhümâ”, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûrunda idi. Resûlullah onu pek ziyâde severdi. Ona haydi annene git, buyurdu. Ben götüreyim, dedim. Resûlullah, hâyır sen gitme, buyurdu. O sırada gökden ânî bir şimşek parladı. Hazret-i Hasen “radıyallahü anh” o şimşeğin ışığında yürüyüp, annesinin evine gitdi.

• Hazret-i Hasen “radıyallahü anh” bir hac mevsiminde yaya olarak Mekkeye gidiyordu. Mubârek ayakları şişdi. Kölesi, efendim ayağınızın şişi ininceye kadar hayvâna binseniz, dedi.