Ona uymıyandan Allahü teâlâ intikâm alacakdır. Şûrâ üyelerinin ve idârecilerinin söylediklerine uymasa dahî, emîre itâ’at lâzım olmakdadır. Bu şûrâ üyeleri ve idârecileri ve emîrleri, kendilerinden olmakda, ya’nî hangi fırkadan olduğu ve ne kadar ilm sâhibi olduğu ve başka hiçbir şart araşdırılmadan, yalnız Kelime-i şehâdet söylemekle biraraya toplanmış bulunan kimselerdendir. Hâlbuki, Selef-i sâlihîn [ya’nî Ehl-i sünnet âlimleri] Ülül-emr olacak zâtın nasıl olacağını bildirdiler. Allâme Ebüssü’ûd efendi “rahmetullahi teâlâ aleyh” buyuruyor ki, (Ülül-emr, hak yolda olan âmirler ve âdil olan hâkimlerdir. Hulefâ-i râşidîn denilen dört halîfe ve bunların izinde olanlar böyledir.) İmâm-ı Kerhî, (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” zemânında ve dahâ sonra olan âmirlerdir. Hâkimler, askerî âmirler böyledir) dedi. Ba’zılarına göre ise, Ülül-emr, islâm âlimleri demekdir. Teblîg-i cemâ’atçıların kendi aralarında seçdikleri emîrlerin böyle olmadıkları meydândadır. Bu emîrlerine itâ’at etmenin vâcib olduğunu, itâ’at etmiyenin büyük günâh işlemiş olacağını söylemeleri de, hiçbir temele dayanmamakdadır.

Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ümmetinin başına gelecekleri bildirirken, (Benî İsrâil yetmişiki millete ayrıldı. Ümmetim de, yetmişüç fırkaya ayrılacakdır. Bunlardan yalnız bir fırka kurtulacak, diğerlerinin hepsi Cehenneme gidecekdir) buyurdu. Eshâb-ı kirâm, bunu işitince, (O hangisidir, yâ Resûlallah) dediler. (Benim ve Eshâbımın yolunda olanlardır) buyurdu. Bu hadîs-i şerîfi, Tirmüzî yazıyor ve Abdüllah bin Ömerin haber verdiğini bildiriyor. İmâm-ı Ahmedin ve Ebû Dâvüdün yazdıklarına ve hazret-i Mu’âviyeden haber aldıklarına göre de, (Bunlardan yetmişikisi Cehennemde, geri kalan biri Cennetdedir. Bu da, bir cemâ’atdir) buyurdu. Bu hadîs-i şerîf (Mişkât) kitâbının (İ’tisâm) bâbında da yazılıdır. Ey müslimânlar! Bu hadîs-i şerîfde bildirilen tek kurtuluş fırkasını ve bunların Cennete girmeğe sebeb olan i’tikâdlarını arayıp bulmalıyız ve bunların i’tikâdına uymıyan sapık fırkalardan sakınmalıyız! Bu sûretle Cehennemin ateşinden, alevlerinden kurtulmağa çalışmalıyız! Gavs-ul-a’zam Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, ikinci hadîsde bildirilen (Cemâ’at)i ve birinci hadîs-i şerîfi şöyle açıklamakdadır: (Mü’minin Sünnete ve Cemâ’ate tâbi’ olması lâzımdır: Sünnet Resûlullahın gösterdiği yoldur. Cemâ’at da, (Hulefâ-i râşidîn) denilen dört halîfe zemânlarındaki Eshâb-ı kirâmın sözbirliği yapdığı şeylerdir. Müslimânın, bid’at sâhiblerinin çoğalmalarına mâni’ olması, onlara yaklaşmaması, selâm vermemesi lâzımdır. Mezheb imâmı Ahmed bin Hanbel, bid’at sâhibine selâm veren, onu sevmiş demekdir buyurdu. ,